1

எப்பொழுது, நீதிமானான அர்ஜுனன் தேவலோகம் சென்று இந்திரனிடம் இருந்து பல தெய்வீக ஆயுதங்களைப் பெற்றான் என்று அறிந்தேனோ! அப்பொழுதே எனக்கு வெற்றியில் நம்பிக்கையில்லை.

எப்பொழுது, வானவர்களாலும் வெல்ல முடியாத காலகேயர்களையும் பௌலமர்களையும் அர்ஜுனன் வென்றான் என்று அறிந்தேனோ! அப்பொழுதே எனக்கு வெற்றியில் நம்பிக்கையில்லை.

எப்பொழுது, அர்ஜுனன் இந்திரனுக்கு உதவி செய்ய தேவலோகத்தில் அசுரர்களுடன் போர் புரிந்து வெற்றிவாகையுடன் வந்தான் என்பதை அறிந்தேனோ! அப்பொழுதே எனக்கு வெற்றியில் நம்பிக்கையில்லை.

எப்பொழுது, கர்ணனின் ஆலோசனையின் பேரில் எனது பிள்ளைகள் {கௌரவர்கள்} கோஷயாத்திரை சென்றபோது கந்தர்வர்களால் சிறைபிடிக்கப்பட்டு, அர்ஜுனனால் விடுவிக்கப்பட்டார்கள், என்று அறிந்தேனோ! அப்பொழுதே எனக்கு வெற்றியில் நம்பிக்கையில்லை.

எப்பொழுது, மத்ய தேசத்து அரசன், தனது மகள் உத்தரையை அர்ஜுனனுக்கு மணமுடித்துக் கொடுக்க முன்வந்து, அர்ஜுனன் அவளை {உத்தரையை} தன் மகனுக்கு {அபிமன்யுவுக்கு}  மணமுடித்தான் என்று அறிந்தேனோ! அப்பொழுதே எனக்கு வெற்றியில் நம்பிக்கையில்லை.

எப்பொழுது, சூதாட்டத்தில் தோற்ற யுதிஷ்டிரன், தனது செல்வங்களையெல்லாம் இழந்தும், கானகத்தில் இருந்து தனது தொடர்புகளிலிருந்து எல்லாம் துண்டிக்கப்பட்டும் ஏழு {7} அக்ஷௌஹிணி படை திரட்டினான், என்று அறிந்தேனோ! அப்பொழுதே எனக்கு வெற்றியில் நம்பிக்கை இல்லை.

எப்பொழுது, நாரதர் கிருஷ்ணனையும் அர்ஜுனனையும் நர நாராயணர்கள் என்று வெளிப்படுத்தி. அவர் {நாரதர்}, அவர்களை {கிருஷ்ணனையும்,அர்ஜுனனையும்} பிரம்மலோகத்தில் பார்த்ததாக தெரிவித்தாரோ! அப்பொழுதே எனக்கு வெற்றியில் நம்பிக்கையில்லை.

எப்பொழுது, பிருதையின் (குந்தியின்) சோகத்துக்கு கிருஷ்ணன் ஆறுதல் கூறினான், என்று ஆறிந்தேனோ! அப்பொழுதே எனக்கு வெற்றியில் நம்பிக்கையில்லை.

எப்பொழுது, வாசுதேவனும் {கிருஷ்ணனும்}, சந்தனுவின் மகன் பீஷ்மரும் பாண்டவர்களுக்கு ஆதரவாகப் பேசி, பரத்வாஜரின் மகன் துரோணர் பாண்டவர்களை வாழ்த்தினாரோ! அப்பொழுதே எனக்கு வெற்றியில் நம்பிக்கையில்லை.

எப்பொழுது, கர்ணன் பீஷ்மரைப் பார்த்து, ”நீர் போர்புரியும் வரை நான் போரிடமாட்டேன்,” என்று சொல்லி படையில் இருந்து விலகினானோ! அப்பொழுதே எனக்கு வெற்றியில் நம்பிகையில்லை.

எப்பொழுது, வாசுதேவன் {கிருஷ்ணன்}, அர்ஜுனன், காண்டீவம் {வில்} ஆகிய மூன்று பெரும் சக்திகளும் இணைந்தது என்று அறிந்தேனோ! அப்பொழுதே வெற்றியில் எனக்கு நம்பிக்கையில்லை.

எப்பொழுது, சிகண்டியை முன்னிறுத்தி அர்ஜுனன் பீஷ்மரை புண்படுத்தினான், என்பதை அறிந்தேனோ! அப்பொழுதே எனக்கு வெற்றியில் நம்பிக்கையில்லை.

எப்பொழுது, ஷோமகா இனத்தை ஒரு சிலராக உள்ள குழுவாக சுருக்கிய கிழத்தலைவன் பீஷ்மர், காயமடைந்து அம்பு படுக்கையில் படுத்தாரோ! அப்பொழுதே எனக்கு வெற்றியில் நம்பிக்கையில்லை.

எப்பொழுது, வாயு, இந்திரன், சூரியன் ஆகியோர் குந்தி பிள்ளைகளுக்கு ஆதரவாக இணைந்தனர், என்று அறிந்தேனோ! அப்பொழுதே எனக்கு வெற்றியில் நம்பிக்கையில்லை.

எப்பொழுது, அற்புத போர் வீரர் துரோணர் ஒரு பாண்டவரையேனும் கொல்லவில்லை என்று அறிந்தேனோ! அப்பொழுதே எனக்கு வெற்றியில் நம்பிக்கையில்லை.

எப்பொழுது, கர்ணன், பீமனை வென்று, தனது வில்லால் இழுத்துச் சென்றும், அவனைக் {பீமனைக்} கொல்லாமல் விட்டான் என்று அறிந்தேனோ! அப்பொழுதே எனக்கு வெற்றியில் நம்பிக்கையில்லை.

எப்பொழுது, துரோணர், கிருதவர்மன், கிருபர், கர்ணன், துரோணரின் மகன், சல்ய மன்னன் ஆகியோர் இருந்தும் ஜயந்தன் கொல்லப்பட்டான், என என்று அறிந்தேனோ! அப்பொழுதே எனக்கு வெற்றியில் நம்பிக்கையில்லை.

எப்பொழுது, கர்ணன் அர்ஜுனனுக்காக தான் வைத்திருந்த சக்தி ஆயுதத்தை கடோத்கஜன் மீது ஏவினான் என்று அறிந்தேனோ! அப்பொழுதே எனக்கு வெற்றியில் நம்பிக்கையில்லை.

எப்பொழுது, திருஷ்டத்யுமனன் போர் நெறிமுறைகளைத் தகர்த்து தியானத்தில் இருந்த துரோணரைக் கொன்றான், என்று அறிந்தேனோ! அப்பொழுதே எனக்கு வெற்றியில் நம்பிக்கை இல்லை.

எப்பொழுது, மாத்ரியின் புதல்வன் நகுலன், துரோணரின் மகனுடன் {அசுவத்தாமனுடன்} சரிக்கு சமமாக மல்லுக்கட்டி ரதத்தோடு துரத்தினான், என்று அறிந்தேனோ! அப்பொழுதே எனக்கு வெற்றியில் நம்பிக்கையில்லை.

எப்பொழுது, துரோணரின் இறப்பை அறிந்து, அவரது மகன் {அஸ்வத்தாமன்}  நாராயண அஸ்திரத்தை முறை தவறி பயன்படுத்தி பாண்டவர்களைக் கொல்லாமல் தோல்வியுற்றான் என்று அறிந்தேனோ! அப்பொழுதே எனக்கு வெற்றியில் நம்பிக்கையில்லை.

எப்பொழுது, கிருஷ்ணனாலும் எதிர்கொள்ளப்படாத மதுரா மன்னன் யுதிஷ்டிரனால் கொல்லப்பட்டான், என்று அறிந்தேனோ! அப்பொழுதே எனக்கு வெற்றியில் நம்பிக்கையில்லை.

எப்பொழுது, சகுனி பாண்டு மைந்தன் சகாதேவனால் கொல்லப்பட்டானோ! அப்பொழுதே எனக்கு வெற்றியில் நம்பிக்கையில்லை.

எப்பொழுது, அஸ்வத்தாமன் எய்த ஐசிகா அஸ்திரம் உத்தரையின் கர்பத்தில் இருந்த கருவை {பரீக்ஷித்தை} காயப்படுத்தியது என்று அறிந்தேனோ! அப்பொழுதே எனக்கு வெற்றியில் நம்பிக்கையில்லை.

எப்பொழுது, அஸ்வத்தாமன் எய்த பிரம்மாஸ்திரத்தை அர்ஜூனன் திரும்பப்பெற்று ”சஷ்டி” என்று உச்சரித்து அஸ்வத்தாமனின் தலையில் இருந்த நகை போன்ற ஒரு பொருளை பறித்தான் என்று அறிந்தேனோ! அப்பொழுதே எனக்கு வெற்றியில் நம்பிக்கையில்லை.

எப்பொழுது, விராடனின் மகள் {உத்தரையின்} வயிற்றில் இருந்த கருவை {பரீக்ஷித்தை} அஸ்வத்தாமன் தாக்கியதால் துவைபாயணரும் {வியாசரும்}, கிருஷ்ணனும் சாபம் கொடுத்தார்கள் என்று அறிந்தேனோ! அப்பொழுதே எனக்கு வெற்றியில் நம்பிக்கையில்லை.

சௌதி சொன்னார், ”திருதராஷ்டிரன் இந்த வார்த்தைகளால் தனது விதியை நொந்து கொண்டு துக்கக் கடலில் மூழ்கி தன் நினைவை இழந்தான். பிறகு தெளிவடைந்து சஞ்சயனிடம் இவ்வாறு பேசினான்.

”இவ்வளவும் நடந்து முடிந்துவிட்டது. ஓ சஞ்சயா இனி ஒருக்கணமும் தாமதியாமல் என் உயிரை விட விரும்புகிறேன். நான் இனியும் உயிர்வாழ்வதில் எந்த பலனையும் நான் காணவில்லை.”

சௌதி சொன்னார், ”நல்ல விவேகியான கவல்கனனின் புதல்வன் (சஞ்சயன்) துக்கத்தால் வாடிக்கொண்டு, பாம்பைப் போல் பொறுமிக்கொண்டிருந்த திருதராஷ்டிரனிடம் இவ்வாறு கூறினான்,”ஓ மன்னா! இதுவரை வியாசராலும் நாரதராலும் சொல்லப்பட்டவர்கள் மாபெரும் பலம்பொருந்தியவர்கள். பெரிய ராஜ குடும்பங்களில் பிறந்தவர்கள், தெய்வீக ஆயுதங்களைத் தன்னகத்தே கொண்டு, இந்திரனின் லட்சணங்களையும் கொண்டு இந்த பூமியை தங்கள் நீதியினாலும், யாகங்களாலும் பெற்றிருந்தும் உன்னைப் போல வருந்தினர். அவர்கள் சைப்யன், ஸ்ருஞ்சயன், சுஹோத்ரன், ரந்திதேவன், கக்ஷீவந்தன், பாஹ்லீகன், தமனன், சைத்யன், சர்யாதி, அஜிதன், நளன், எதிரிகளை அழிக்கும் விசுவாமித்திரர், பெரும் பலம் கொண்ட அம்பரீஷன், மருத்தன், மனு, இக்ஷவாகு, கயன், பரதன், தசரதன் மைந்தன் ராமன், சசிபிந்து, பகீரதன், கிருதவீரியன், ஜனமேஜயன், நற்செயல்கள் செய்த யயாதி ஆகியோர் யாகங்களால் மட்டும் அல்ல, தேவர்களாலும் அருளப்பட்டவர்கள். இந்த இருபத்துநான்கு{24} மன்னர்களும் பிள்ளைகளின் பிரிவால் பெரிதும் துக்கப்பட்டவர்கள், என்று நாரதர் சைப்பியனிடம் விவரித்திருக்கிறார். இவர்களைத் தவிர இன்னும் பலர் இருக்கின்றனர்.

புரு, குரு, யது, சூரன், பெரும் புகழ் கொண்ட விஷ்வஸ்ரவன், அணுஹன், யுவனாஸ்வன், ககுத்ஸ்தன், விக்ரமி, ரகு, விஜயன், விரிஹோத்ரன், அங்கன், பவன், சுவேதன், பிருபத்குரு, உசீனரன், சத-ரதன், கங்கன், துலிதுஹன், துருமன், தம்போத்பவன், பரன், வேனன், சகரன், சங்கிருதி, நிமி, அஜேயன், பரசு, புண்டரன், சம்பு, புனிதமான தேவா-விருதன், தேவாஹ்வயன், சுப்ரதீகன், பிருஹத்ரதன், மஹத்சகன், வினிதாத்மன், சுக்கிரது, நிஷாத மன்னன் நளன், சத்தியவிரதன், சாந்தபயன், சுமித்திரன், தலைவன் சுபலன், ஜானுஜங்கன், அனரண்யன், அர்க்கன், பிரியபிருத்யன், சுசி-விரதன், பலபந்து, நிர்மர்த்தன், கேதுசிருங்கன், பிருஹத்பலன், திருஷ்டகேது, பிருஹத்கேது, திருப்தகேது, நிராமயன், அவிக்ஷித், சபலன், தூர்த்தன், கிருதபந்து, திரிதிசுத்தி, மஹாபுராண-சம்பவியன், பிரத்யங்கன், பரஹன், சுருதி ஆகிய இவர்களையும், இவர்களைப் போன்றோர் பலரையும் நாம் அறிவோம். என்னதான் அவர்கள் பலசாலிகளாகவும், அறிவு நிறைந்தவர்களாகவும் இருந்தாலும், அனைத்து மகிழ்ச்சிகளையும் உதறித் தள்ளிவிட்டு உன் பிள்ளைகள் செய்தது போல் அவர்கள் பிள்ளைகள் செய்த வினையால் மரணத்தைத் தழுவினர். அவர்கள் எல்லோரும் மிகவும் நல்லவர்களாயிருந்தும், பெரிய பலவான்களாகவும், கருணை உள்ளவர்களாகவும், உண்மை பேசுபவர்களாகவும், சுத்தமானவர்களாகவும், தன்னடக்கம் உள்ளவர்களாகவும் இருந்தும், பல பெரிய முனிவர்களால் அவர்கள் புகழப்பட்டிருந்தும், அவர்களுக்கு இந்த நிலை ஏற்பட்டது. உன் பிள்ளைகள் தீயன விரும்புபவர்களாகவும், பேராசையுள்ளவர்களாகவும், செல்வத்தின் மேல் மோகம் உள்ளவர்களாகவும் இருந்தனர். நீ சாத்திரங்களில் தேர்ச்சி கண்டவன், புத்திகூர்மையுள்ளவன், நல்லவன். சாத்திரங்களின் அறிவைத் துணைகொண்டு சிந்திப்பவர்கள் இப்படி உன்னைப் போல் கவலை கொள்ளமாட்டார்கள். நீ விதியின் பின்னால் செல்கிறாய். உன்னை விதி இழுக்கிறது. நிலைப்பதும் அழிவதும் காலத்தின் கைகளில் உள்ளது. எல்லா நல்லதும் கெட்டதும் காலங்களினால் ஆகிறது. அனைத்தும் உறங்கும்போதும் காலம் மட்டுமே விழிப்புடன் இருக்கிறது. காலத்தை எவராலும் வெல்ல முடியாது. ஆகையால் நீ உன் கவலையை விடு.”

சௌதி சொன்னார் ”கவல்கனனின் புதல்வன் {சஞ்சயன்} பிள்ளைகளுக்காக கவலைகொண்ட திருதராஷ்டிரனுக்கு, இப்படி அறிவுரை கூறி, அவன் மனம் அமைதியடையச் செய்தான். இந்த சம்பவங்களையெல்லாம் எடுத்து துவைபாயனர் ஒரு புனிதமான உபநிஷத்தை உருவாக்கினார்.

”பாரதத்தைப் படிப்பது புனிதமானது. ஒரு அடியாவது முழு நம்பிக்கையுடன் ஒருவன் இதைப் படிப்பானாயின், அவனுடைய பாவங்கள் அனைத்தும் விலகும். நம்பிக்கையுள்ள, ஆன்மிக மனிதன், இந்த முகவுரையை படித்தால் அனைத்து பாவங்களில் இருந்தும் விடுபடுவான். அவனைத் துயரங்கள் அணுகாது. தயிரிலிருந்து வெண்ணை, வேதங்களிலிருந்து ஆரண்யகம், மருந்துகளிலிருந்து அமுதம், நீரிலிருந்து கடல், அப்படியே வரலாறுகளிலிருந்து பாரதம் எனக் கொள்க”.

”முற்காலங்களில் நான்கு வேதங்களை {ரிக், யஜூர், சாம, அதர்வணம்} ஒரு புறமும், பாரதத்தை ஒருபுறமும் துலாக்கோலில் வைத்து வானவர்கள் பார்த்தனர். அதில் பாரதமே கனமுள்ளது என்ற முடிவுக்கு வந்தனர். அப்படி நான்கு வேதங்களைக் காட்டிலும் பெரிய பாரதத்தை, உலகத்தினர் மஹாபாரதம் என்று அழைத்தனர். இப்படி கருத்திலும் கனத்திலும் அதிகமுள்ள மஹாபாரதத்தை அறிந்தவன் எந்த துன்பங்களுக்கு ஆளாகமல், அனைத்து பாவங்களிலிருந்தும் விடுபட்டவனாவான்.