2015 is bijna voorbij. Een jaar dat is omgevlogen. Een jaar waarin ik meer dan in de jaren ervoor bezig ben geweest met ‘de maatschappij’. Wat gebeurt er nu in onze samenleving? Hoe ziet onze toekomst eruit?

Deze vragen kwamen telkens voorbij in de gesprekken die ik in de eerste maanden van 2015 heb gevoerd heb met politici, denkers en doeners in Nederland. Ik deed dit vanuit mijn werk bij de Rabobank ter voorbereiding op onze nieuwe strategie. Door een goed beeld te krijgen van de toekomst en de maatschappelijke uitdagingen in die toekomst, wordt het ook duidelijker waar je als bedrijf aan kan bijdragen en daarbij ook wat de producten en diensten zijn waar klanten behoefte aan hebben. Immers, deze behoefte is immers geworteld in de uitdagingen in van het dagelijkse leven.

Dit proces bracht ook behoorlijk wat dialoogsessies met zich mee. Gesprekken met en tussen medewerkers, met klanten en andere stakeholders als input voor de strategie van de Rabobank. Maar ook een proces georganiseerd samen met de Maatschappij voor Handel en Nijverheid. In al deze sessies stond de toekomst van Nederland centraal.

Zelden ging het daarbij over harde economische zaken. Het verlangen naar meer economische groei heb ik niet gehoord. Wel naar een goede gezondheid, een betaalbare oude dag, goed onderwijs, fijn werk en ‘dat we allemaal in harmonie samen kunnen wonen’. Want dat was ook 2015.

Een deel van die input heeft geleid tot het herzien van de missie van de Rabobank in Nederland. “Bankieren voor Nederland” noemen we dat bij de Rabobank. Dit is onderdeel van de nieuwe strategie van de Rabobank.
De weerslag van al deze gesprekken is ook terug te vinden in de stukjes die ik afgelopen jaar heb geschreven. Niet over huizenprijzen of over hoe de economie er volgende week voor staat. Wel over waardecreatie, circulaire economie en over de vraag of economen kunnen voorspellen. Bijgaand een selectie van deze columns en stukjes die ik het afgelopen jaar op diverse plekken heb gepubliceerd heb. : 2015 in 15 stukjes.

Nog wel een woord van dank hierbij. Enrico Versteegh was altijd bereid en beschikbaar mijn stukken te redigeren. En van nuttig commentaar te voorzien. Ik hoop dat hij dat nog heel lang blijft doen.