In 2001 en 2002 schreef en sprak ik een radiocolumn. Dit was gewoon voor OOG radio, hoor, tijdens het lunchprogramma De Dagdoorbraak tussen 12 en 2, dat toentertijd gepresenteerd werd door José Cutileiro en dr. Martin de Ruiter.

Merkwaardig genoeg was ik – een notoire culinaire onbenul – door hen gevraagd om een kookrubriek te schrijven. Dat sloeg natuurlijk helemaal nergens op, want ik kan vrijwel niks op een gasstel. Maar stukjes schrijven was ik dol op en de jongens gaven me volledig de vrije hand als er maar een recept in zat, dus ik maakte me er niet zo druk om. Ik vond alleen niet dat ik kon aankomen met mijn dieet van pakjes soep, rauwe groente, fruit en brood, daarom bedacht ik dat het wel aardig zou zijn om eierrecepten voor te lezen. Het ei is namelijk, behalve als het ding gesplitst moet worden, een ondergeschoven kindje in de kookwereld en er wordt akelig over geroddeld. Salmonella, hartaanvallen, cholesterol, adervervetting, haaruitval, harde sjanker, alles is de schuld van het ei. Onzin natuurlijk, een ei is – mits biologisch – volkomen onschuldig, erg lekker, eindeloos houdbaar en zeer voedzaam. En het enige ding waar ik iets mee kan, qua culinair betreft (© Harry Kappen, ca. 1988). Het werd de rubriek Koken op Eieren, bij wijze van jingle ingeleid door een sissende pan.

In eerste instantie had ik een vaag plan om mijn echte hobby, boekjes lezen, erin te verwerken, maar om de één of andere reden bleef het slechts bij een paar columns. Ik vond het toch leuker om mijn vrienden en kennissen te vragen naar hun lekkerste eierrecept, want ik was binnen no time door de mijne heen en daarmee veranderde ook het thema, want je kunt niet plompverloren een recept van iemand voorlezen zonder iets over hem/haar te vertellen. Veel muzikanten, uiteraard, die willen ALTIJD wel op de radio. Ik ga er vanuit dat ze ook wel op het internet willen, vandaar dat ik ze bij naam en toenaam noem, tenzij ik de toenaam niet weet.
Om redenen van discretie heb ik op de radio twee pseudoniemen gebruikt en dat blijft hier ook zo. Herman uit hoofdstuk ‘Er valt een mus van het dak’ is een combinatie van twee Hermannen die ik ken en ze heten beiden niet Herman. Ja, ik vond het zelf ook nogal literair bedacht. Buurvrouw uit hoofdstuk ‘Mannen 1’ blijft ook nu gewoon buurvrouw, per slot is dat jarenlang haar roepnaam geweest

De meeste titels van de recepten en soms zelfs van de columns heb ik later toegevoegd. Ook heb ik achteraf her en der voetnoten geplaatst. Eigenlijk zomaar, voor m’n eigen plezier. Er zijn wat voetnoten uit 2004, toen ik van plan was om er een boekje van te maken in een oplage van 35; het aantal figuranten in de columns. Dat boekje is er niet van gekomen, maar de voetnoten heb ik hier toch maar laten staan.

De stukjes zijn in volgorde van uitzending geplaatst. Je zult merken dat ze steeds korter worden. Dr. Martin en Slow Joe vonden het kwartier dat ik mijzelf had toegeëigend rijkelijk lang, dat moest toch maar 3 minuten worden. De omslag ligt vrij duidelijk bij het hoofdstuk ‘Een stadjer over Haagse bluf’.

Misschien vinden jullie dat José, Martin, Marieke en Anne onevenredig vaak voorkomen. Marieke en Anne ware twee trouwe luisteraars, José en Martin is logisch, zij presenteerden om beurten het lunchprogramma en hebben dus vele afleveringen gehoord. Met José nam ik van tevoren een stuk of vijf afleveringen tegelijk op en om te zorgen dat hij die microfoon goed voor mijn mond bleef houden, moest ik natuurlijk met grote regelmaat zijn naam noemen. Er is dus geen reden tot jaloezie.

De reden dat ik dit nu allemaal online zet, is een oproep van José op Facebook: “Wanneer mogen we trouwens de heruitgave tegemoet zien van de onvolprezen culinaire rubriek ‘Koken op eieren’? Alle afleveringen inclusief schetsen, facsimile’s en niet gepubliceerde stukken?”

Ik zal u eerlijk zeggen dat ik het hele ding totaal vergeten was. Niet omdat het niet leuk was, maar omdat ik geen geheugen heb. Maar door deze post kwam het allemaal terug en indachtig de woorden van Gwendolen Fairfax; “I never travel without my diary. One should always have something sensational to read in the train”, slinger ik het op het net.

Marjan