Mijn beste vriendin Inki de Jonge is zo verweven met mijn leven, dat zij tot nu toe helemaal niet is voorgekomen in deze stukkies. Terwijl Koken op Eieren indirect aan haar te danken is, omdat wij in een grijs verleden de immens populaire serie Koken en Roken schreven, de correspondentie tussen Patricia en Catharina, twee vrouwen in de popmuziek die elke brief afsloten met een zeer eenvoudig, maar ongebruikelijk receptje. In mijn geval ging dat natuurlijk over eieren, zijnde het enige waar ik iets mee kan in de keuken. Inki was gespecialiseerd in chips met dingen uit blik. Toen onze fanclub Ankie deze recepten eens liet lezen aan een beroemde chef-kok, zei hij: ‘Deze meisjes kunnen heel goed koken, dat lees je zo’. Terwijl ons gebrek aan kookkunst nou juist de grondslag van onze vriendschap vormt. Samen met Cissy van Marxveldt, wier oeuvre wij uit het hoofd kennen. Hoewel wij zeer verknocht zijn, kunnen wij elkaar naar het leven staan om kleine details, die voornamelijk met eigenwijsheid van Inki te maken hebben. Zo blijft zij maar roepen: Oe ompompee met de mikmakmee, Holliedee Oe OMpie terwijl iedereen weet dat het Oe ompompee met de mikmakmee, Holliedee Oe OApie moet zijn.
Over dit recept is ook al het nodige te doen geweest. Het is namelijk gewoon Henriëttespul, maar Inki blijft met de vasthoudendheid van een terriër beweren dat het Slabbesiwapsi heet.
Inki’s Slabbesiwapsi*
Snijd 2 tomaten aan stukjes
Snijd 1 ui in stukjes
Bak het geheel al roerend met 2 eieren in de koekenpan. Schilletjes van de tomaat eruit vissen. Beetje peper en zout erop en dan op brood. Twee witte boterhammen zijn natuurlijk het lekkerst, maar volkoren mag ook. Of een kadetje. Inki eet het met chips.
*Toevoeging 2004: Wat er in haar gevaren is weet ik niet, maar onlangs noodde Inki mij om bij haar te komen eten. Ik had Valentijns vlijmscherpe steakknife meegenomen, want het oude aardappelschilmesje van Inki’s moeder volstaat niet voor een pizza. Maar ze had zelf gekookt, nu vraag ik je. Trots deed ze de koelkast open en haalde er een schaal uit. ‘Kijk, slabbesiwapsi’, riep ze, glimmend van genoegen. Tot mijn ontzetting bleek het te bestaan uit stukjes rauwe tomaat, mayonaise en… stukjes HARDGEKOOKT ei!! Ik heb stilletjes zitten mijmeren over onze communicatieve vaardigheden, of wij elkaar nog wel begrepen, vriendschappen door de eeuwen heen, is moisturizer met toegevoegde zuurstof beter dan zonder, moesten we professionele hulp zoeken? Ik kwam tot de conclusie dat ons beider hoofd begint te zoemen zodra het over culinaire zaken gaat en dat Inki domweg niet luistert. Dus, lezers, wat hierboven in de radiocolumn benoemd staat als Slabbesiwapsi is in werkelijkheid Henriëttespul. De juiste bereiding van Slabbesiwapsi heb ik zojuist beschreven.
Overigens heb ik het haar niet gezegd. Ik dorst niet.
