Anne, de enige op de hele wereld die ooit een recept van mij geprobeerd heeft*, namelijk de omelette van Hette, bedacht mij vorige week op mijn verjaardag met een eitopper. Ik wist niet eens van het bestaan. Het is een ovaal geval met een gat in het midden en twee knijpdingetjes aan de zijkant. Als je die indrukt, verschijnt in het midden een guillotine-achtig mesje met kartels. Je schijnt daar met schil en al het topje van je zachtgekookte eitje te kunnen snijden. Ik vind het de decadentie ten top. Helaas heb ik het nog niet kunnen testen, want iemand heeft alle eieren opgemaakt, maar volgens Jan haalt de eitopper zulke belachelijk kleine kapjes van je eitje, dat je daar weer helemaal aparte piepkleine lepeltjes voor moet kopen. Hij ziet het als een complot van de commerciële grootmachten. Net als eierlepeltjes, trouwens. Hansje, voormalig punker, was zo geschokt toen hij erachter kwam dat zijn nieuwe vriendin echte plastic eierlepeltjes had, dat hij overwoog de verkering maar weer uit te maken. Zo zie je maar weer: je moet altijd uiterst voorzichtig zijn met je uitzet.

Annes eitopper

Een goed zachtgekookt eitje valt trouwens nog niet mee, ik doe altijd een kleine zes minuten in kokend water als het eigeel helemaal zacht moet zijn en bijna zeven minuten als het een beetje zacht moet. Wel voor het koken even inprikken en direct als de eierwekker afgaat laten schrikken. Volgens Anne van de eitopper vriezen ze in Denemarken de dooiers in, want dan krijg je geen salmonella. Maar toen ik haar vroeg wat je dan moet met zo’n ingevroren dooier, bleef zij het antwoord ook schuldig.

Toevoeging 2015:

*dit is een aperte leugen. Ooit had ik voor het verjaardagsfeestje van Jaap mijn zalmmayonaise gemaakt. Nou ja, niet mijn zalmmayonaise, de zalmmayonaise van Marga. De volgende dag werd ik gebeld door Jaaps vriend Klaas, een gourmand van heb ik jou daar. Vier sterren vindt hij nogal plebejisch. Hij vroeg mij om het recept, want het was de lekkerste zalmmayonaise die hij ooit had geproefd. Ik gaf het hem: “Een blikje rode zalm en prakken met een half potje mayonaise.”
Het bleef angstvallig stil aan de andere kant van de lijn. Ik voelde dat ik tekort was geschoten. “Je moet ook het vocht uit het blikje erbij gooien,” sprak ik ter zake kundig.
“Het vocht erb…” mompelde Klaas en hing op.