Mijn Karel heeft zich enige jaren geleden, voordat ik in beeld kwam, laten steriliseren. Ik weet nog van mijn vroegere man dat, hoewel iedereen anders beweert, dat voorwaar geen sinecure is. Wij gingen er grapjes makend heen, maar ik heb hem, na de operatie onder plaatselijke verdoving, op mijn rug de taxi in moeten tillen. Hij heeft twee weken lang gelopen als een oude man en ik voelde mij verschrikkelijk schuldig. Het kan trouwens ook inderdaad een ingreepje van niets zijn, hoor. Van weer een andere vriend, wiens naam ik niet zal noemen omdat ik niet weet of hij dit wel in de openbaarheid wil hebben, weet ik dat hij gewoon op de fiets naar huis ging en nergens last van heeft gehad. Die sterilisatie had een geestige start, omdat zijn vriendin* zonder vooraankondiging en met voorbijzien van alle eerder gemaakte afspraken, ineens vertelde dat ze eigenlijk wel een kind van hem wilde. Herman, zal ik maar zeggen, zei niets, greep de telefoon en belde het ziekenhuis om een afspraak te maken. Een week later was het hele probleem uit de wereld. Ze zijn trouwens daarna nog getrouwd en nu, jaren later, nog steeds erg gelukkig met elkaar.

Hoe dan ook is mijn Karel geobsedeerd door voortplantingsorganen. Ik ken hem alleen maar steriel, dus ik kan niet met zekerheid zeggen of daar de oorzaak ligt. Ik vermoed van niet, als ik zo zijn verzamelde gedichten en verhalen doorlees. Het recept van vandaag is van hem en heet derhalve:

Karels Eierstok

Stokbroodje kopen. Erop doen: veel filet Americain van slager Sloot, plakjes hardgekookt ei en uiringen. Zout en peper erop en zoete hete Vietnamese loempiasaus.

*Toevoeging 2004: Hoewel ze het categorisch ontkent, heeft de vriendin na zijn sterilisatie een T-shirt gekocht voor Herman met de tekst ‘Ik ween om leven in de knop gebroken’.