‘Als ontbijt bestelde ik een gepocheerd ei op een stukje toast. Toen de schotel kwam – en ik zweer u, mijn maag draait om nu ik er alleen nog maar over schrijf – lag een glanzende, kronkelige, gitzwarte mensenhaar, tien centimeter lang, diagonaalsgewijze over de dooier van mijn gepocheerde ei.’
Deze plastische scène komt uit Switch Bitch van Roald Dahl, in het Nederlands vertaald als Gelijk Oversteken. Het is de introductie van Uncle Oswald, een roman van dezelfde schrijver.
Oom Oswald vervolgt hierna zijn reis naar de Sinaï woestijn. Hij wacht in het smoezelige keukentje van een bazaar op zijn 5 liter gekookte water, zojuist besteld bij de aan trachoom lijdende eigenaar en denkt terug aan het gepocheerde ei.
‘Wiens haar was het, die daar ingebed had gelegen in de slijmerige dooier van het ei bij mijn ontbijt? Ongetwijfeld was het een haar van de kok. En wanneer, o, wanneer had de kok voor het laatst zijn hoofd gewassen? Waarschijnlijk had hij zijn hoofd nog nooit gewassen. Goed dan, het zij zo. Hij zat vrijwel zeker onder het ongedierte. Maar dat op zichzelf was voor een haar nog geen reden om uit te vallen. Wat was dan wel de reden dat het haar van de kok die morgen op mijn gepocheerde ei was gevallen, toen hij het ei van de koekepan overbracht op mijn bord? Alle dingen hebben hun oorzaak en in dit geval was de oorzaak overduidelijk. De hoofdhuid van de kok werd geteisterd door etterende seborroïsche huiduitslag. En de haar zelf, de lange zwarte haar die ik gemakkelijk had kunnen inslikken als ik minder opmerkzaam was geweest, wemelde dus van miljoenen en nog eens miljoenen levende, ziekteverwekkende coccen waarvan ik de juiste wetenschappelijke benaming gelukkig vergeten ben.
Kan ik, zo zult u vragen, absoluut zeker weten dat de kok leed aan etterende seborrhoeische huiduitslag? Nee, niet absoluut zeker. Maar als hij daar niet aan leed, had hij zeker last van ringworm. En wat betekende dat? Ik wist maar al te goed wat dat betekende. Het betekende dat tien miljoen microsporons zich in zwermen aan die afschuwelijke haar hadden vastgeklampt, wachtend op het moment dat ze mijn mond konden binnengaan. Ik begon misselijk te worden.’
Ik heb sinds ik dit las nooit meer gepocheerde eieren gegeten, ook niet van de Chinees, maar voor de liefhebbers is de bereidingswijze als volgt:
Uncle Oswalds gepocheerde ei
1 liter water met 1 eetlepel azijn en 5 theelepels zout aan de kook brengen. Breek het ei in een kopje en zorg dat de dooier heel blijft. dit zal niet in 1 keer lukken, neem in dat geval een schoon kopje. Het gas of elektriciteit op de laagste stand draaien, zodat het water niet meer borrelt. Het ei voorzichtig in het water laten glijden. Het eiwit met 2 eetlepels om de dooier heen scheppen en ongeveer 4 minuten laten pocheren, dit is dus in het niet kokende water laten liggen. Bij mij lukt dit nooit. Het eiwit wordt raar draderig en ik hou uiteindelijk, in het beste geval, alleen een dooier over.
Maar ik lust toch geen gepocheerde eieren meer, dus wat kan mij het schelen.
