28

2014 மார்ச் 24 2:30 PM.

“கணேஷ், ஆர் யூ ஹேப்பி?” சற்று உரக்க ஒலித்த குரல் மங்கலாக தெரிந்த மெய்யுலகினுள் என்னை திரும்ப மீட்டது. ஏமாற்றம் என்பது அதுவரை கற்றிருந்த மொழிகள் அனைத்தையும் ஒரே நொடியில் அழிக்க வல்லது. இந்த அப்ரைஸலைப் பெரிதாக நம்பியிருந்தேன். இதற்கு மேலும் கடன் வாங்க உலகில் எந்த திசைகளும் மிச்சமில்லை. நிலம் ஏலத்திற்கு வர இன்னமும் ஒரு வாரம்தான் என மனதிற்குள் ஓசையில்லாமல் எழுந்த ஓலங்களை மறுபடியும் கலைத்தது “கணேஷ்!”.

“ஸ்ரீ, ஐ வாஸ் எக்ஸ்பெக்டிங்… உங்களுக்கே தெரியும். லாஸ்ட் ஃபோர் மன்த்ஸா ரிலீஸ்க்காக நான் டே அண்ட் நைட் ரொம்ப ஹார்ட் வொர்க். அதுக்கு இந்த ஹைக் அமவுண்ட், இந்த போனஸ்… ஐ வாஸ் எக்ஸ்பெக்டிங் மோர்.” தட்டு தடுமாறி வார்த்தைகளைச் சேகரித்துக் கோர்த்தேன். 

இனி என்ன பேசியும் பயனில்லை என்பது ஸ்ரீநிவாஸ் சாஸ்திரி மெதுவாக கண்ணாடியை கழற்றி வைத்த பாவனையில் உறுதியானது. உள்ளே ஓலங்களின் ஓசை மெல்ல மெல்ல அதிகமானது.

“கணேஷ்! நான் ரொம்ப ட்ரை பண்ணினேன். சொன்னா நம்ப மாட்டே. நேத்து ரெண்டு மணி நேரம் ஆர்க்யூ பண்ணினேன் உனக்காக. பட், இப்போ இருக்கற மார்க்கெட்ல 8% போனஸ் இஸ் ஹ்யூஜ். பிலீவ் மீ. நான் டீம்ல மத்தவங்க பேப்பர்ஸும் பாத்துட்டுதான் சொல்றேன். என்னாலே முடிஞ்சிருந்தா நான் கண்டிப்பா பண்ணியிருப்பேன். நீ இந்த டீமோட க்ரிட்டிக்கல் ரிசோர்ஸ். பட் இந்த வருஷ ரெவ்ன்யூ கம்மி. அதான் டீம்ல ஒருத்தருக்குதான் நல்ல ரேட்டிங் தரனும்னு ஸ்ட்ரிக்டா சொல்லிட்டாங்க. டீம்லே ராமசுப்புதான்தான் சீனியர். அவன் இல்லாம போன ரிலீஸ் ப்ரடக்‌ஷன் போயே இருக்காது. சோ, யூ அண்டர்ஸ்டேண்ட் ரைட்?”

“புரியுது சார். நேராவே சொல்லுங்களேன், அவன் உங்க ஜாதின்னு” எனத் தொடங்கி வந்த வார்த்தைகள் வெளியே வராமல், தொண்டையோடு வறண்டு போய் வெறும் வறட்டு புன்னகையை பதிலாக உதிர்த்து விட்டு வெளியே வந்தேன்.

“என்ன மச்சி, ட்ரீட்டா? போனஸ் அமவுண்ட்டை எடுத்துட்டு போக மூணு லாரி அரேன்ஜ் பண்ணவா? போதுமானு சொல்லு“. எல்லா வருடமும் சுரேந்தர் அடிக்கும், அவனுக்கு தெரிந்த ஒரே ஜோக் இதுதான். அடித்த ஜோக்கை தானே சிலாகித்து, சத்தமாக சிரித்து கொண்டிருந்த சுரேந்தரை, அவனுடன் சேர்த்து சாஸ்திரியை, பின் அமெரிக்க ஆன்சைட்டில் இருக்கும் ராமசுப்புவைத் தேடிக் கொன்று விட்டு தூக்கு தண்டனை வாங்குவது, சற்று முன்பு தோன்றி மறைந்த தற்கொலை யோசனையைவிட நல்ல முடிவாகத் தோன்றியது. என்னிடம் மிச்சமிருந்த ஒரே ஒரு புன்னகையை சுரேந்தருக்கு உதிர்த்து விட்டு நகர்ந்தேன்.

*

2004 ஜனவரி 24 6:00 PM.

பெருமாள் இந்த முறை இன்னும் அதிகமாய் கரிசனம் தோய்ந்த குரலில் கேட்டார்.

“ஆறுமுகம், நல்லா யோசிச்சுத் தானே பண்றே. நிலத்தை வச்சா திரும்ப எடுக்கறது கஷ்டம். பொண்ணை வேற பெத்து வச்சுருக்கே“

“என்ன சார் பண்றது, இவன் இன்னும் கொஞ்ச மார்க் அதிகம் எடுத்திருந்தா இந்த நெலமை வந்திருக்காது. நல்லாத்தான் படிச்சான். ஆனா எப்படியோ கோட்டை விட்டுட்டான். நமக்கும் பெத்த கடன். இதுவும் நல்ல காலேஜ்னு வேற சொல்றாங்க. அவங்க சொல்ற மாதிரி நல்ல‌ வேலை கிடைச்சுட்டா ரெண்டு மூனு வருஷத்துல நெலத்தை மீட்டுரலாம் சார்.”

“நீ சொன்னா சரிப்பா. நாளைக்கு காலைல‌ கெளம்பி பேங்க் வந்துர்றேன். சுந்தரம் ஃபார்ம் எல்லாம் ரெடி பண்ணிட்டார்ல?”

“பண்ணிட்டார் சார். இந்த கஷ்டம் எல்லாம் பையன் நிக்கற வரைதானே சார். அவனுக்கு ஒரு நல்ல வேலை கிடைச்சுட்டா அப்புறம் அவன் பாத்துக்குவான்.”

தனக்குதானே சமாதானம் சொல்லித்திரும்பிப் போய்க்கொண்டிருந்த ஆறுமுகத்தின் முதுகைச் சிறிது நேரம் வெறித்தபடி நின்றிருந்த பெருமாளிடம் இருந்து தன்னிச்சையாய் ஒரு நீண்ட பெருமூச்சு வெளிப்பட்டது.

*

2014 மார்ச் 27 3:30 PM

“ஏற்கனவே தங்கச்சி கல்யாணத்துக்கு, மத்ததுக்குனு எடுத்த லோனே இன்னும் முடிக்கலைடா. இன்னொரு லோன் எடுத்தா தர மாட்டாங்கறது வேற விசயம். தந்தாலும் திருப்பிக் கட்ட முடியாதுடா.”

“இப்போதைக்கு பசங்க எவன்கிட்டையும் இருக்காது மச்சி. எல்லாருக்கும் ஹவுசிங் லோன்னு அது இதுனு. ஆன்சைட்ல இருக்கறவனுககிட்ட கேட்டு பாக்கலாம். உன் விசா என்னாச்சு?”

“ஒரு தடவை ரிஜெக்ட் ஆனா ஆறு மாசம் கழிச்சுதான் திரும்ப அப்ளை பண்ணுவாங்களாம். கேட்டா கம்பெனி பாலிசி, மயிரு, மட்டைங்கறான். இவனுக ஒழுங்கா பேப்பர் வொர்க் பண்ணாமதானே விசா ரிஜெக்டாச்சு. விடுறா. நெனைச்சாலே கடுப்பா இருக்கு.” 

“சாஸ்திரி கிட்ட பேசி புஷ் பண்ண சொல்லிப்பாருடா. அந்தாள் மெய்ல் அனுப்பிச்சா பண்ணுவானுக“

“அவன்தானே! நல்லா புஷ் பண்ணுவான் வாயிலியே.. இன்னைக்கு எங்கம்மா ஃபோன் பண்ணினா என்ன பதில் சொல்றதுனே தெரியல மச்சி. இன்னும் ரெண்டு நாள்ல பேங்க்ல ஏலம் விடறாங்க நிலத்தை.”

*

2012 செப்டம்பர் 14 5:30 PM. 

“செல்விம்மா, நல்லாருக்கியா? மாப்ளை நல்லாருக்காரா? தீபாவளிக்கு ஊருக்கு வந்துருவீங்கல்ல“

“இருக்கோம்மா. அப்பா வந்துட்டாரா?”

“வாத்தியாரோட வெளியே போய் இருக்காருமா. கொஞ்ச நேரத்துல வந்துருவாரு. என்னம்மா குரல் ஒரு மாதிரி இருக்கு?”

“அம்மா. கேக்க எனக்கே கஷ்டமாதான் இருக்கு. ஆனா என் மாமியார் சொல்லி சொல்லிக் காமிக்குது. கல்யாணத்தப்போ இவருக்கு பைக் வாங்கி தர்றேன்னு சொன்னது இன்னமும் பண்ணலைன்னு. அண்ணன்கிட்ட மறுபடி ஒருதடவை கேட்டு பாக்கறியா? இந்தப் பொம்பளை தெனமும் சத்தம் போட்டு மானத்தை வாங்குது.”

“அவன் இன்னைக்கு போன் பண்றப்போ சொல்றேன்மா. அவன் ஏதோ புது கம்பெனி, வேலைனு அலைஞ்சுட்டுருக்கான்மா. கேட்டுப் பாக்கறேன்“ 

“இதுனால அவருக்கும் சங்கடம்தான். தீபாவளிக்கு லீவு கிடைச்சா ஊருக்கு போலாம்னு சொல்லிருக்காருமா. டிக்கெட் போட்டப்பறம் சொல்றேன். அப்பா வந்தப்பறம் ஒருதடவை போன் பண்ண சொல்லு“

*

2014 ஜூன் 17 10:30 PM.

“என்ன பண்றதுனே தெரியலை ப்ரியா. நெலம் கையை விட்டு போனதுல இருந்து எங்கப்பா என்னோட பேசறதையே நிறுத்திட்டாரு. அவர் நினைச்ச மாதிரி நான் தங்கமுட்டை போடற வாத்து இல்லை. நான் வெறும் சாதாரண மக்கு வாத்துனு அவருக்கு இவ்ளோ லேட்டாதான் புரிஞ்சுருக்கு.”

“எல்லாம் சரியாகிடும் கணேஷ். ஜஸ்ட் பி ஸ்ட்ராங்.”

“இல்லை ப்ரியா. அது பூர்வீக சொத்து. அந்த ஏரியாலியே வருஷம் பூரா இருக்கற தண்ணி இருக்கற கெணறு எங்க இடம்தான். எனக்கே கையை காலை முடக்குனாப்டி இருக்கு. அவருக்கு எப்படி இருக்கும். ஆள் சுத்தமா ஒடிஞ்சு போய்ட்டாரு. எல்லாம் என்னாலேதான் இல்லை.”

“ஏன்டா லூஸு மாதிரி பேசற? எவ்ரிதிங் வில் பி ஆல்ரைட்.”

“கடைசியா போன வாரம் வீட்டுக்கு போனப்போ அவர் என்னை பாத்தப்போ அதுல, அந்தப் பார்வைல எவ்ளோ வெறுப்பு இருந்தது தெரியுமா!”

“கணேஷ் ப்ளீஸ் அதையே நினைச்சு நினைச்சு மனசுல போட்டு குழப்பிட்டிருக்காதே. உனக்குதான் திரும்பவும் விசா ஆரம்பிக்கறதா சொல்லியிருக்காங்க இல்லை.”

“ஹ்ம்ம். ஆமா“

“அப்புறம் என்ன, சீக்கிரம் மீட்டுடலாம்.”

“ம்.”

“ஏய், உனக்கு ஒரு ஹேப்பி நியூஸ் சொல்லட்டுமா? எங்க வீட்டுல என் லவ்வுக்கு ஓகே சொல்லிட்டாங்க.” 

“ஹே! சூப்பர்!”

“இன்னும் அருண் வீட்டுல தான் அவங்கப்பா பிடிவாதமா இருக்காரு. அவர் ஓகே சொன்னா போதும். ஏன் கணேஷ், நான் அருண்கிட்ட சொல்லி அவங்க ஆபீஸ்ல ஓபனிங் எதாவது இருக்கானு கேட்கட்டுமா. அங்க பேக்கேஜ் நல்லாருக்கும்.”

“கங்க்ராட்ஸ் ப்ரியா! ரொம்ப ஹேப்பி. அருண்கிட்ட எல்லாம் கேட்கவேண்டாம் ப்ரியா. நான் சமாளிச்சுக்கறேன். கங்க்ராட்ஸ் ஒன்ஸ் அகெய்ன்.”

“தேங்க்ஸ்டா! ஹே அருண் லைன்ல வெய்ட்டிங்ல வர்றான். நாம காலைல பேசுவோம். அளவா குடிடா, ப்ளீஸ். எவ்ரிதிங் வில் பி ஆல்ரைட்.”

*

2014 ஜூன் 18 5:30 AM. 

“சொல்லுங்க சார்! என்ன‌ இந்த நேரத்துல?”

“ஒரு என்கொய்ரி. உங்க பையன் பேரு கணேஷ்தானே? மெட்ராஸ்ல வேலை செய்யறாரா?”

“ஆமா சார். என்… என்னாச்சு?”

“எங்களுக்கு கொட்டிவாக்கம் போலீஸ் ஸ்டேஷன்ல இருந்து இப்போதான் போன் வந்தது. உங்களை உடனே கூட்டிட்டு வர சொல்லியிருக்காங்க.”

***